ซารังเฮ ยัยตัวร้ายกับคุณชายช็อกโกแลต
ผู้เข้าชมรวม
48
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ซารังเฮ
ยัยตัวร้ายกับคุณชายช็อกโกแลต
ตอนที่
5
โชคดีนะลูกรักของแม่ แม่คงคิดถึงลูกมากๆแน่
เสียงล่ำลาทำให้บรรยากาศ ณ ตอนนี้ดูเศร้าเป็นพิเศษ
“ส่วนแม่ก็ดูแลตัวเองดีดีด้วยนะครับ
ผมไปก่อนละครับ”
“จ๊ะ
ลูกรักของแม่” แล้วแทยองก็ขึ้นเรือไป
2 – 3 ชั่วโมงผ่านไป
วื้ดๆๆ เสียงสัญญาณของท่าเรือดังขึ้นเพื่อเตือนว่าเรือกำลังจะเทียบท่าแล้ว
เมื่อเรือแล่นเข้ามาจอดเทียบที่ท่าเรือโซยัง
เสียงสัญญาณก็ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงประชาสัมพันธ์ของพนักงานในเรือ
“ท่านผู้โดยสารช่วยโปรดทราบ
ผู้โดยสารท่านใดที่ต้องการจะลง ณ เกาะโซยัง กรุณาให้ท่านเตีรยมตัวด้วยนะฮะ
ขอบคุณฮะ”
“
เห้อ...”
เสียงถอนหายใจเบาๆของชายหนุ่มที่ถูกเนรเทศมาดังขึ้นแทรกเสียงของผู้คนที่กำลังเตรียมตัวลงจากเรือ
ภาพที่ปรากฏตรงหน้าของชายหนุ่มเจ้าสำอางอย่างแทยองทำเอาเขาถึงกับเหงื่อไหลและแสดงสีหน้าความกังวลใจออกมาทันที
เพราะมีแต่ผู้คนเนื้อตัวเปรอะเปื้อนไม่ค่อยสะอาดเท่าไรเดินไปมาเต็มทางไปหมด
“แล้วทีนี้ฉันต้องไปทางไหนดีเนี้ย”
“
หลานแทยอง ย่าอยู่ทางนี้” ภาพหญิงมีอายุคนหนึ่งยืนโบกมือไปมา
เพื่อเป็นสัญญาณให้อีกคนเห็นพร้อมกับร้องเรียกชื่อหลานสุดที่รัก
เมื่อแทยองได้ยินประโยคนั้นเขารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงสวรรค์มาโปรด
“คุณย่าครับ
ผมดีใจมากเลยที่คุณย่ามารับผม” ทั้งสองโผลเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง
ด้วยความเฉิดฉายของชายหนุ่มจากแดนศิวิไล
ทำเอาบรรดาสาวเล็กสาวใหญ่แถวๆนั้นต้องหันมามองพร้อมกลับจับกลุ่มกระซิบกระซ่าบกันทันที
เมื่อถึงบ้านแทยองก็ได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้ย่าของเขาฟังรวมถึงเรื่องแต่งงานด้วย
“เอิ่ม
ก็ดีนะย่าว่าพ่อแกก็ทำถูกแล้วนี่”
“ย่าครับ
ผมอุตส่าห์จะให้ย่าไปคุยกับพ่อสักหน่อย ดันกลายมาเป็นร่วมมือกันซะงั้น”
“ย่าเองก็แก่มากแล้ว
ย่าก็อยากจะอุ้มเหลนก่อนตายบ้างสิ”
( -_-!!!) << หน้าแทยอง
“แทยองเอ้ย
ย่าว่าระหว่างที่แกอยู่ที่นี่ย่าจะให้แกเปิดร้านช็อกโกแลตนะ
เอาไหมเผื่อจะได้เอาผลงานนี้ไปต่อรองเรื่องงานแต่งของแกกับพ่อแกได้บ้าง” คุณย่าพูดขึ้นหวังช่วยหลานชายหาทางออก
( นี่เราลืมบอกผู้อ่านไปหรือเปล่าว่า
แทยองของเรานั้นไม่ใช่แค่ทำตัวหล่อและเจ้าชู้ไปวันๆเขายังมีดีกรีความเพอร์เฟ็กคือเขาจบด้านการทำอาหารชนิดของหวานมาอีกด้วย
แต่ที่เขาถนัดที่สุดคือการทำช็อกโกแลต
“ก็ดีเหมือนกันนะครับ”
“โมจินเอ้ย
โมจิน ” เสียงเรียกอันน่ารำคาญที่สุดตะโกนมาเพื่อให้เจ้าของชื่อได้รับรู้
“
จ่าแม่ เดี่ยวนามานะวิลลียม”
เจ้าของชื่อที่ถูกเรียกพูดขึ้นพร้อมรีบลุกและวิ่งไปด้วยความเร่งรีบ
“มีอะไรรึป่าวแม่”
หญิงสาวหุ่นบางร่างเล็กยืนถามผู้เป็นแม่ด้วยความสงสัยปนรำคาญ
เอ้า นี่
ผู้เป็นแม่ยื่นถุงอะไรบางอยางให้ลูกสาว “วันนี้ฉันได้หอยป่าฮื้อ
กับสาหร่ายมาเยอะเลย แกช่วยเอาไปให้คุณย่านาชิหน่อยซิ”
“ได้ค่ะ”
สิ้นคำสั่งแม่ฉันก็เดินดิ่งมาวิลเลียมทันที พร้อมกับชวนให้เขาไปเป็นเพื่อนเดิน
เราสองคนเดินไปคุยไปอย่างสนิทสนม จนทำให้สาวที่เราสองคนเดินผ่านหันมามอง (
ฉันคิดว่าหล่อนน่าจะมองวิลเลียมกันมากกว่าฉันเสียอีก )
ทั้งคู่เดินมาจนมาหยุดยืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
“คุณย่าคะ
คุณย่า อยู่ไหมคะ
เอ๊ะนี่มันเงียบผิดปกตกแล้วนะหรือว่าคุณย่าจะเป็นลมอยู่คนเดียวในบ้าน”
แกร็ก แกร็ก
นั่นเสียงอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในบ้าน (
นี่มันนางเอกหรือพี่ริวจิตพิศวงเนี้ย สัมผัสไวเว่อร์ )
ฉันจึงตัดสินใจเดินเปิดประตูเข้าไปในบ้านแบบไม่ต้องขออนุญาตใครตอนนี้ฉันกับวิลเลียมไม่ต่างอะไรกับโจรซะเอง
เราต่างฝ่ายต่างระวังหน้าหลังให้กัน
“วิลเลียม
เดี๋ยวนายอยู่ตรงนี้นะฉันจะเข้าไปดูทางนู้นเอง” ฉันบอกวิลเลียมแบบกระซิบๆ
วิลเลียมพยักหน้าตอบกลับฉันเป็นอันรู้กัน
ตึก ตึก นั่นเสียงอะไรหน่ะเสียงมาจากทางนั้นนี่
เมื่อฉันตัดสินใจเดินตามเสียงนั้นไปเรื่อยๆ
จนได้รู้ว่าเสียงมันดังมาจากด้านในห้องน้ำ แต่ฉันก็ต้องยืนอึ้ง ทึ่ง เสียว
เมื่อภาพตรงหน้าของฉันคือ ร่างที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ยืนจังก้าต่อหน้าฉัน
ตาคมดุจดังเหยี่ยว ท่าสะบัดผมตอนเปียกก็โคตรจะเซ็กซี่
ฉันติดอยุ่ในภวังค์ความหล่อของชายตรงอยู่พักนึง
ก่อนที่จะต้องหลุดออกมาโดยสะดุ้งสุดตัว
“นี่ๆ
นายๆ เป็นใครกัน เข้ามาในบ้านคุณย่าได้ยังไง”
ฉันพูดตะกุกตะกักเพราะยังคงตั้งสติจากภวังค์เมื่อกี้ไม่ได้
และทันใดนั้นเองฉันดันไปเหยียบเอาพรมเช็ดเท้าที่วางอยู่หน้าห้องน้ำเข้า
ทำให้ร่างฉันพุ่งดิ่งไปหาชายที่เปลือยท่อนบนอยู่ทันที ฉันหลับตาปรี๋
เมื่อตั้งสติได้ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมากับพบว่ามีร่างที่กำยำ
แน่นไปด้วยมัดกล้ามที่กำลังพอดีรับร่างของฉันไว้อยู่
“เฮ้ย!!!ปล่อยฉันนะไอ้ชีเปลือย”
โมจินรีบลุกพรวดพราดขึ้นมาทันที แต่ด้วยความรีบร้อนนั้นหรือสวรรค์เป็นใจ
ทำให้เธอเสียหลักล้มลงอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ทำให้ริมฝีปากของทั้งสองคนประกบกันเข้าเต็มๆ
“เฮ้ย
/ เฮ้ย ”ก่อนทั้งสองคนจะลุกขึ้นพร้อมกับร้องเต็มห้องน้ำ
การที่แทยองรีบลุกขึ้นนั้นทำให้เขาลืมไปเลยว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่มีผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวปกปิดร่างกายท่อนร่างไว้อยู่
จึงทำให้ผ้าที่นุ่งอยู่นั้นหลุดลงไปกองกับพื้นทันที
ภาพที่ปรากฏนั้นทำให้หญิงสาวที่อยู่ตรงนั้นถึงกลับร้องเต้มห้องน้ำอีกครั้ง
คราวนี้ดังกว่าเดิมถึงกับทำให้คุณย่าและวิลเลียมรีบวิ่งมาทันที
ส่วนแทยองก็รีบหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมานุ่งก่อนที่วิลเลียมกับคุณย่าจะมาถึง
“นี่นายทำอะไรโมจิน
ห๊ะ” วิลเลียมยิงคำถามนายชีเปลือยทันที ก่อนจะมีเสียงของเจ้าของบ้านตามมาทีหลัง
“
มีอะไรกันหรอโมจิน แทยอง
อ้าวๆนี่เจ้าแทยองไปๆรีบๆไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยมาคุยกับย่า
แล้วนี่มาหาย่าที่บ้านมีอะไรหล่ะโมจิน”คุณย่าหันกลับมาถามฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากไล่ไอ้ชีเปลือยไปใส่เสื้อผ้า
ถ้าฉันเดาไม่ผิดนี่ต้องเป็นหลานชายของคุณย่าแน่ๆเลย
“แม่ให้เอาเป่าฮื้อกับสาหร่ายมาให้ค่ะ”
“ฝากขอบใจแม่เราด้วยนะ”
“อ้าวมาแล้วหรอ
นี่มารู้จักกันไว้ซิแทยอง”คุณย่าละจากแนแล้วไปเรียกพร้อมผายมือเป็นเชิงให้มาหา
“โมจิน
นี่หลานชายของย่าเอง ชื่อแทยองส่วนนี่ หนูโมจินลูกสาวหัวหน้านักดำน้ำที่นี่ อ้อ
แล้วก็นี่ พ่อหัวทอง คนที่หนูโมจินช่วยไว้เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน
ชื่ออะไรนะหนูโมจิน” คุณย่าหันมาถามชื่อวิลเลียมจากฉันเพราะคนที่นี่ส่วนใหญ่เรียกวิลเลียมว่า
พ่อหัวทองเพราะสีของผมเขาที่ดุเป็นเอกลักษณ์ด้วยแหล่ะ
“วิลเลียมค่ะคุณย่า
วิลเลียม”
“ยินที่ได้รู้จักนะยัยหมามุ่ย
/ นายหัวฝอยทอง ”
ผลงานอื่นๆ ของ gibzy1998 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ gibzy1998
ความคิดเห็น